112 ekipleri anlattı: “Sedyenin bir yanında doğan bir yanında ölen bebekler vardı”
112 takımları anlattı: “Sedyenin bir yanında doğan bir yanında ölen bebekler vardı”
“Sanki annem, babam, evladım enkazın altında kalmış üzere gittik”
İSTANBUL – Asrın felaketinde afet bölgesinde binlerce depremzedenin acısına ortak olup, yaralarına dokunan 112 Acil Sıhhat grubu bölgede yaşadıklarına ait, “Sanki annem, babam, arkadaşlarım, evladım enkazın altında kalmış üzere gittik. Enkaz altından çıkmış bir bebek maalesef hayata dönmedi ancak sedyenin başka tarafında da enkazdan çıkan, doğum yapan bir bayanla karşılaştık, ister istemez etkileniyoruz. Enkaz altındakiler ile bir kan, can bağı hissediyorsun. Girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu lakin ben bütün bu yaralarımızı milletçe sarabileceğimizi düşünüyorum” dedi.
“Asrın felaketi” olarak tabir edilen Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde tüm Türkiye bölge için seferber oldu. Türkiye’nin dört bir yanındaki sıhhat çalışanları da bölgede yaraları sarmak için afet noktalarına hareket etti. İstanbul Vilayet Ambulans Servisi Başhekimliği Avrupa Komuta Denetim Merkezi’nde vazifeli 600 işçi ve 50 ambulans da süratle bölgeye gönderildi. Bölgede binlerce afetzedenin acısına ortak olan ve yarasına dokunan 112 Acil Sıhhat grubu meslektaşlarıyla misyon değişimi yaparken İstanbul’a dönen takımlar, şahit oldukları hafızalarında yer eden, kimi vakit duygusal anlara neden olan o anları anlattı. Afet bölgesinde birçok duyguyu birebir anda hissettiklerini belirten 112 takımları, bölgeden ayrılan İspanyol takımının kendileriyle bayraklarının yer aldığı armalarını hatıra olarak değiştirmek istediğini aktardı. Gruplar, bölgede enkazdan çıkarılan bir bebeğin hayatını kaybettiğini başka yandan enkazdan çıkarılan gebe bir bayanın doğumuna şahit olduklarını anları anlattı.
“Sedyenin bir tarafında enkazdan çıkarılan bebek ölürken başka tarafında doğum yapan bir kadın”
Kahramanmaraş’ta zelzeleden etkilenen kardeşiyle telefonla görüşüp akabinde vazife için Hatay‘a hareket ettiğini lisana getiren 15 yıllık 112 işçisi Ayşe Ceren, “Yakınım Kahramanmaraş’ta meskenleri yıkıldı ancak ben Hatay
“Girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu”
Deprem sabahı grup arkadaşları tarafından uyandırıldığını güya ailesi enkaz altındaymışçasına süratle bölgeye hareket ettiğini söyleyen 12 yıllık acil tıp teknisyeni Fatih Ayçiçek şöyle konuştu:
“Yol fiziki koşulları çok berbattı, yer yer sis ve kar yağışı hakimdi. Gaziantep Nurdağı bölgesine ulaşmaya çalıştık, bölgeye birinci gittiğimde çok ağır bir tabloyla karşılaştım. Elektrikler yoktu ve girdiğimiz ilçede neredeyse yıkılmamış bina yoktu. Açıkçası anlatmakta zahmet çekiyorum, hislerimizi bir kenara bırakarak, insanlara yardımcı olmaya çalıştık. Arama kurtarma takımları 23 yaşında bir bayan çıkarmıştı, babası başındaydı. Genel durumunun yeterli olduğunu söz ettik, babası ‘hemen götürün, katiyen gelmiyorum, içeride eşim, oğlum ve 2 tane torunum var, onların da kurtarılması gerekiyor’ dedi. Her şeye karşın hasta yakınını yanımıza aldık. Nakil için Gaziantep’e çıkış yaptık, babası yolda zorla, enkazın başında indi. Gece saat 02.00 sularında öteki bir enkaz alanına çıkış yaptık. Orada İspanya takımının çalışmalar yaptığını gördük. 20 saat boyunca irtibat kurabildiklerini söylediler. İçeriden 2 yaşlarında erkek ve 4 yaşlarında bir kız çocuğu ve annesi rastgele bir ezik ya da çizik olmadan sapa sağlam bir formda çıkardılar. Nitekim o çocukları kurtardıktan sonra o kadar çok ağladılar, keyifli oldular ki ben o vakit nitekim dünya insanlığı birçok şeyin önüne geçebilir, dünya olarak birbirimizin yaralarını sarabiliriz dedim. Bugün Türkiye’de, yarın öteki bir yerde biz de misyon yapabiliriz. İspanyol takımı Türk bayrağını hatıra olarak istedi, ‘Türk bayrağı ile bizim bayrağımızı değiştirebilir miyiz’ dediler, tabi ki dedim. O halde armalarımız da değiştirdik. Yola çıktığımda güya benim annem, babam, kardeşim, arkadaşlarım, evladım enkazın altında kalmış üzere gittik. Oradaki insanların bize çaresiz gözlerle bakışı, yardım isteyişi gözümün önünden hiçbir halde gitmiyor. Ben bütün bu yaralarımızı milletçe sarabileceğimizi düşünüyorum”
“Enkaz altındaki bir çiftin tartışma seslerini duyduk”
Deprem haberini duyduktan sonra çabucak bölgeye gitmek üzere hazırlandığını söyleyen 24 yaşındaki Paramedik Kürşat Keskin, vakit zaman birçok duyguyu bir ortada yaşadıklarını belirtti. Keskin, enkazdan kurtarabildikleri şahısları bölgeye mümkün bir görevlendirmede tekrar görmek istediğini söyleyerek, “Bölge olarak Hatay‘a gittik. Yaklaşık 8 gün boyunca orada kaldım. Enkazdan çıkardığımız çok fazla hasta oldu, çok fazla insan dokunduk. Onların kederiyle üzüldük, mutluluklarıyla keyifli olduk. Çıkardığımız bir bebek oldu, çok sevindik. En çok unutamadığım; bir karı koca enkaz altında yaklaşık 119’uncu saatte çıkardık. Ağır hisler içerisindeyken bize memnunluk veren bir anı oldu. İkisinin enkaz altındaki tartışmalarını duyduktan sonraki o hızımızda tebessümü o sağladı. Birinci evvel kocasını sonra kendisini aldık. Unutamayacağım bir anı da enkaz altından anne ve çocuk çıkarttık, toplamda beş kardeşlermiş. 2’sini kaybetmişler ancak 3’ünü biz çıkardık. İkisini buluşturmayı, o hızlarındaki memnunlukları çok farklıydı. Birinci kere afet bölgesinde bulundum, geleli 3-4 gün oldu hala o ağır hisler içerisindeyim. Tekrar bir görevlendirme olduğundan gidip kendilerini görmek de isterim. Bir arkadaşımızın ailesinin konutu yıkıldı, anne ve babasının sağ salim olduğunu öğrendikten sonra yeniden bizimle canla başla çalıştı. Hatay gruplarından işçi arkadaşlarımızın ambulansıyla çalıştık, orada kendi anıları birikmişleri vardı. O ambulansla çalışmak bizim için çok ağır duygular” tabirlerini kullandı.
“Hiç kimsesi kalmamış çocukları görüyorsunuz”
Hastaların kargo uçaklarıyla transfer ediliş süreçlerine ait yaşadıklarını anlatan 20 yıllık Acil Tıp Teknisyeni Selçuk Yılmaz, “Türk Silahlı Kuvvetleri’nin hava kuvvetlerine bağlı 222. Filo Kayseri merkezli orada çalıştım. Yaklaşık 7 gün o vazifesi devam ettirdik. Toplamda bine yakın afetzedenin tahliyesinde misyon yaptık. Çocukları görüyorsunuz, ailelerini kaybeden, etraflarında hiç kimse olmamış. Örneğin; 7 yaşında bir kız çocuğu vardı. Daima ayısını istiyordu, enkazdan onunla birlikte çıkarmışlar. O bize getiren ambulansta kalmış grup de yaklaşık 10 dakikalık aralık uzaklaşmıştı. İrtibata geçtik, grubu geri çağırdık zira o çocuğun elinde diğer hiçbir şey kalmamıştı yalnızca o, tahminen annesi ya da babası almıştı. Tahminen de hayatının geri kalanında anımsayacağı tek şey o ayıcık olacaktı. Benim de 2 tane evladım var, bilhassa çocuklara baktığımızda, kimsesi kalmamış, yaralanmış çocuklara baktığımızda tahliye sırasında bir an benim ya da ailemin başına geldiğinde benim evlatlarım da bu formda kalabilir diye olumsuz tesirleri de oluyor. Aç, susuz kalarak barınma yeri olmadan hatta tuvalet muhtaçlığı sağlanamadan tüm gruplar canla başla uğraş ettiler” formunda konuştu.
“Canlı çıktığında ayağa kalkıp sarılıp, alkış tutuyorduk”
Bölgede komuta merkezinde misyon yaptığını söz eden Acil Tıp Teknisyeni olarak misyon yapan 25 yaşındaki Yakup Ekiz, “12 gün boyunca Kahramanmaraş’ta sarsıntı bölgesinde vazife aldım. Maraş’ta 112 sisteminde çalışan işçiler depremzede olduğu için vilayet ambulans servisi başhekimliğimiz tarafından merkezi açabilmemiz için görevlendirilmiştik. Enkazdan her canlı çıktığında, her canlı ihbarı geldiğinde arkadaşlarımızla birlikte ayağa kalkıp sarılıp, alkış tutuyorduk. 7 gün boyunca sarsıntının birinci gününden itibaren Kahramanmaraş işçisi aralıksız, uykusuz hiçbir halde dinlenmeden çalıştılar. Ben kendi adıma onlara minnettarım. Herkesin birlik, seferberlik içinde hareket ettiğini gördüm” dedi.
