Kızı, damadı ve torunlarını bulamayan baba: Enkazdan bir torba taş alıp mezar yaptıracağım

Hatay Antakya’da sarsıntıdan sonra enkaza dönen Prensip Apartmanı’nda eşi Semih, ikiz çocukları İpek ve Duru’yla yaşayan Ayşenur Canan Koyuncu yapılan arama kurtarma çalışmalarında bulunamadı. 25 gün geçmesine karşın çocuklarına ulaşamadıklarını anlatan Koyuncu’nun babası Ali Yurdakul, “Gece gündüz enkazın başındaydık, kızım, damadım ve torunlarım bulunamadı. Bütün hastaneleri aradık, fotoğraflara baktık yoklar. Bu saatten sonra çok da umudum kalmadı. Yeni konut aldılar bize yakın olmak için orada oturmadılar. O konut değil kirada oturdukları yıkıldı. Diyanet’e yazdım, yanıt bekliyorum. Enkazdan bir torba doldurup dördüne mezar yaptırmayı düşünüyorum” dedi.

Çok şiddetli bir zelzeleyle uyandıklarını söyleyen Yurdakul, “Durmasını bekledik ikinci defa bir daha vurdu. Bizim binanın çöktüğünü zannettim, kızımla da komşuyduk. Onun oturduğu binanın çöktüğünü gördük çabucak bağırıp, çağırarak binanın etrafında dolaşmaya başladık. Telefonla da arıyorduk, bir türlü ulaşamadık. Hava aydınlanırken AFAD grupları geldi. Birkaç canlı beşere ulaşıp çıkardılar. Belediyeden kepçe, vinç istediler, ‘veremeyiz’ demişler öteki enkaza gittiler. Vinç ve kepçe akşam geldi. 6-7 gün arama yaptılar, çıkanlar oldu lakin kızım, damadım ve torunlarım bulunamadı” diye konuştu.

“Çalışmalar yapılırken binadaki yangın hiç sönmedi”

Gece gündüz enkazın başında olduklarını anlatan gözyaşlı baba Yurdakul, “Damadım polisti, bütün hastaneleri araştırdık. Emniyet güçleri sağ olsun çok ilgilendi. Parmak müsaadeden gömülenler varmış onlara, fotoğraflara baktık yok. En son DNA örneği verdik şimdi bir uyuşma çıkmadı. AFAD çalışanları ile görüştük zelzeleden çabucak sonra binada yangın çıkmıştı. Enkaz kaldırma çalışmaları yapılırken yangın daima devam etti, söndüremediler. Enkazdan çok fazla yanık kemik çıktı. Ailemin de yandığı kemiklerinin kaldığı, kepçenin baskısıyla kırılıp enkaza karıştığı düşünüldü. Artık ben de buna inanmak durumundayım ne yapayım bilmiyorum” tabirlerini kullandı.

İstanbul’da yaşıyorduk, buraya dönmemiz için gün saydılar

Bir sürü dedikodunun çıktığını aktaran Yurdakul, “Yok bir kişi gelmiş 15 kişiyi hastaneye götürmüş. Biri bizi arıyor 30 kişiyi götürdüm. Gelin hangi hastaneye götürdüyseniz bize yardımcı olun diyorum. Fakat oyalayıp durdular. Moralimizi daha da bozdular. Bu saatten sonra çok da umudum kalmadı zira torunlarım, kızım aklı başında insanlardır. Torunlarım anaokuluna gidiyordu lakin isimlerini, numaralarımızı verebilecek kadar akıllılardı. İstanbul’da yaşıyorduk, buraya dönmemiz için gün saydılar. 1 ay evvel taşındık demek ki bunun için çağırmışlar” dedi.

Hiç değilse bir mezarları olsun istiyorum

Yurdakul, “‘Dedecim’ sesleri daima kulağımda, bulutlara baktığımda daima fotoğraflarını görüyorum, güya bana gerçek geliyorlar. Hiç değilse bir mezarları olsun istiyorum. En son Diyanet’e yazdım, karşılık bekliyorum. Enkazdan bir torba doldurup dördüne bir mezar yaptırmayı düşünüyorum. Kolay değil artık hayatımızı köyde idame ettireceğiz” diye konuştu.

Binalarda yaşamak istemiyorum, köye yerleşeceğim

Doğaya dönmek istediğini ancak köydeki meskenlerine elektriğin bir türlü verilmediğini belirten Yurdakul, “Ben artık binalarda yaşamak istemiyorum. Toprağımıza konteyner mesken koyacağız, elektrik almaya çalışıyoruz. Elektriğimiz yok, toprakla tabiatla yaşamak istiyorum. Yıllarca çocuk esirgeme kurumunda müdürlük yaptım, yüzlerce çocuk yetiştirdim. Yüzlerce yaşlıya hizmet ettim artık kendime hizmet etmek istiyorum. Tahminen tabiatla, toprakla düzelebilirim” diye konuştu.

Her konutta bir acı var

Çocuklarımın birçok hayali olduğunu söyleyen Yurdakul, “Yeni mesken aldılar bize yakın olsunlar diye orada oturmadılar. Komşu olalım diye yanımızdaki yıkılan binada oturdular. Yeni aldıkları konut de yıkılmadı. Yıkılan bina da 8-9 yıllıktı. İki inşaat mühendisiyle görüştüm demiri çok yeterliymiş ve betonu çok berbatmış. Bacanağım, teyzem, amcam da öldü. Her köyde her meskende bir acı var. Allah herkese sabırlar versin” sözlerini kullandı.