Ertuğrul Özkök: Arkadaş alem buysa kral sen misin, söyle bana kaç “mafya leşin” var

Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan, “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, Netflix’te yayınlanan “Mumbai Mafia” belgesel sineması yazdı. Özkök, bugünün polis, savcı ve yargıçlarının bu sineması izlemesi gerektiğini kaydederek, “Geçmişin, hatta daha dünün büyük posbıyıklı kahramanları beş altı yıl içinde kanun kaçağı kriminaller haline geldiler… Türkan Saylan ise her geçen gün daha da büyüyen bir hürmetle toplumun gönlünde bir kahramana dönüştü” tabirlerini kullandı.

Özkök’ün, “Arkadaş alem buysa kral sen misin, söyle bana kaç “mafya leşin” var” başlıklı yazısı şöyle:

Arkadaş alem buysa kral sen misin, söyle bana kaç “mafya leşin” var

O onlarca kişinin öldüğü büyük bombalama olayına kadar, “Alemin düzeni” tıkır tıkır çalışıyordu.
Ülkeyi baştan sonra “Milli ve yerli” paralel tertip ele geçirmiş.
Yeni bir “Alem düzeni” bu…
“Yerli ve ulusal Sopranolar” ülkeyi baştan sona haraca bağlamış. 
İş insanları, politikler, sportmenler, sinemacılar…
Mahalle bakkalları, cümbüş yerleri, spor alanları ele geçirilmiş…
Meşru nizamın bütün kaleleri de tek tek yıkılmış, kurumları ele geçirilmiş…
Koskoca kentler, koskoca ülke resmen mafyanın, yeraltı dünyasının eline geçmiş.

Polis ve yargı çürümüş, mahalle “Wagner”leri periyodu açılmış

Artık alemin hükümdarı onlar…
Bir telefon, bir ziyaret, küçüçük bir işaret…
Sıradan insanların bacakları titremeye, cepleri boşalmaya başlıyor.
Devlet kendi resmi vergisi alıyor…
Mafya kendi vergisini…
Polis ve yargı ise içten ve dıştan, her tarafından çürümüş…
Lime lime dökülüyor.
Mafya devletin yerini almış, neredeyse devletin “Wagner”lerine gayrı resmi, üniformasız polis ve ordusuna dönüşmüş.
Siyasetçi, devletten çalıyor, mafyanın verdiğini de bonus olarak yan cebine koyuyor…
İşte o büyük bombalama olaydın yaşamadığı gün ülkenin hali buydu…

Sakın yüreğiniz hoplamasın, anlattığım yer Türkiye değil

Hangi ülke mi?
1980’ler sonu, 1990’lar başı Hindistan burası…
Sonra hiç beklenmeyen bir şey oluyor.
Polis içinden birkaç kişi, “Bu iş bu türlü olmaz” diyor.
Anlattığım olayları, Netflix’te üç hafta evvel gösterime sokulan çok değişik bir belgeselden aktarıyorum…
Adı “Mumbai Mafia…”
Eski ismiyle “Bombay mafyası” yani…
Polis birkaç mafya elebaşısını yakalasa, üç gün sonra siyasetçilerden gelen baskıyla hür bırakılıyor.
Üstelik mahkeme kapılarından çıkarken polislerle alay ediyorlar…
Dünyanın en büyük sinema üretim merkezlerinden biri olan Bollywood’un ve koskoca Mumbai kentinin hali buydu işte…
Evet sonra bir şeyler oluyor…

Nihayet polis içinde kimileri “bu iş bu türlü gitmez” diyor

Polis içinden kimi “Devlete sadık” şefler, “Bu bu türlü gitmez” diyorlar…
Birden ortaya, 1970’lerin Hollywood kahramanı “Kirli Harry”ler çıkmaya başlıyor.
Yani “İnfazcı polisler…”
Taktik değişiyor…
Mafya elebaşılarını canlı ele geçirmek yerine buldukları yerde öldürüyorlar.
Üstelik bunu o denli saklı, “Gladio” şekli operasyonlarla yapmıyorlar.

Rekor 112 “mafya leşi” olan polis şefinde

Vurdukları mafya elemanlarının başında ellerinde tabancalarla poz veriyorlar.
Her polis, vurduğu mafya elemanı sayısı ile övünüyor.
Biri, “Benim 54 leşim var” derken, öteki bir sonraki operasyonla onu geçiyor…
112 mafya mensubu öldürdüğünü söyleyen polisler çıkıyor.
Medyadan büyük dayanak alıyorlar. Manşetler bu infazcı polis şeflerinizden artık.
Vurdukları adam sayısı ile birlikte “Kahramanlık rütbeleri” yükseliyor, görünmeyen apoletlerin sayısı artıyor.
Ve sonunda mafyayı resmen sindiriyorlar.
En büyük mafya şefleri ya öldürülüyor, ya da Hindistan’ı terketmek zorunda kılıyorlar.
1200’e yakın mafya mensubunun öldürüldüğü açıklanıyor…
İnfazcı polisler artık kamuoyunun ve medyanın hükümdarıdır.

Böyle bir infaz için gerekli tek şey şudur

İşte tam o sırada yeni bir şey daha oluyor.
Time mecmuasının Hindistan muhabiri bu olaya el atıyor…
Kafasındaki soru şudur:
“Nasıl oluyor da ellerinde yalnızca tabanca ile poz verene bu polisler, eli kalaşnikoflu mafya elemanlarını bu kadar kolay öldürebiliyor?
Polisin önde gelen şeflerinden biri ile mülakat yapıyor.
Polis şefi şunu söylüyor:
“Böyle bir infazı gerçekleştirmek için gerekli tek şey şudur: Bunu halkın yeterliliği için yaptığınıza kendinizi ikna edeceksiniz…”
İşte bu türlü diyor ve devam ediyor:
“Bu insanları asayişe kavuşturdum. Evet gururluyum…”

Yavaş yavaş anlaşılıyor ki, bu işte bir tuhaflık var

Ve yavaş yavaş anlaşılıyor ki, infazcı polislerin yaptığı infazların kimileri sahte…
Bu ortada mafyayla bağlantısı olmayan onlarca iş insanı öldürülmüş.
Ama yarattıkları dehşet iklimi o kadar büyük ki, alemin en en kral mafya babaları bile dehşetinden Dubai, Portekiz, Tayland üzere ülkelere sığınmış.
Tabii başlar karışıyor.
Medyada hava aksine dönüyor.
Dünün kahramanları bugünün kriminalleri haline dönüşüyor.

Siyasetçiler ve amirler insanı kullanıp atıyor

Bugün geldiğimiz noktada durum şöyle:
Filmde bu polislerden biri şu an yaşadığı düşkırıklığını şöyle anlatıyor:

Nedense aklıma Silivri, polis, savcı ve yargıçlar geldi

Film bittiğinde yakın geçmişimizin acımasız Silivri aktörleri geldi.
Tabii onların durumu sinemada anlatılan polislere hiç uymuyor.
O polisler mafyaya savaş açtıklarını düşünüyorlardı.
Silivri’dekiler ise resmen devleti kendi misyonları ve inançları doğrultusunda teslim almak için harekete geçmişti.
Şimdi onlar nerede diye düşündüm…
Başbakanların altına kendi zırhlı araçlarını tahsis ettiği Zekeriya Öz’ler…
Aziz Yıldrırım’ı 3 Temmuz sabahı kelepçeli olarak hapise gönderenler…
Aydın Doğan’a, dünya iktisat tarihinin en acımasız ve haksız vergi cezasını verenler…
15 Temmuz gecesi ülkeyi kana boyayan darbeciler…

Zekeriya Öz’ü son kere o heybetli pos bıyığı ile poz verirken görmüştük

Zekeriya Öz’ü son kere o heybetli pos bıyıkları ile görmüştük…
Artık bir yerlerde kaçak…
Aydın Doğan’a o haksızlıkları yapan 14 kişilik “Maliye Çetesi” üyeleri…
Bir kısmı kaçak…
Bir kısmı hapiste…
Bir kısmı maliyeden kovuldu…
Onların durumu bu türlü de…

Bugünün polis, savcı ve yargıçları bu sineması izlemeli

Haksızlık, vicdansızlık, yargısız, yargılı infaz bitti mi…
Cevabını hepimiz çok düzgün biliyoruz…
Sadece şunu söyleyeceğim…
Bugün vazife yapan polisler, savcılar, yargıçlar, politikler, devlet memurları…
Bu sineması seyretmeli…
Geçmişin, hatta daha dünün büyük posbıyıklı kahramanları, beş altı yıl içinde kanun kaçağı kriminaller haline geldiler…
Türkan Saylan ise her geçen gün daha da büyüyen bir hürmetle toplumun gönlünde bir kahramana dönüştü.
Acımasız Silivri polis, savcı ve hakim çetelerinin intihara sürüklediği Ali Tatar Yarbay, Ankara’da mütevazı bir mezarda, iki Türk bayrağının ortasında huzur içinde yatıyor…

Mumbai infazcı polisleri bugün nerede ve ne yapıyor?

Hindistan’ın infazcı polislerinin bir kısmı hapise girdi.
Hemen hepsi işlerinden atıldı.
Ve hepsi şunu gördü…
Sokak Sopranoları, mahalle kabadayıları, mafya bir halde halledilebilir…
Ama “Mafyalaşmış bir devlet…”
Mafyayı maşa olarak kullananan bir siyaset…
İşte o çok zor…
Onu lakin bütün bir milletin iradesi halledebilir…