Sırf karnını doyursun diye savaşta saf değiştirdi! Her gün mum ve çiğ et yedi
Derleyen: Betül Yasemin Keskin / Milliyet.com.tr – Tarih, toplumsal ya da kozmik kurallara meydan okuyan ilgi cazip beşerlerle dolu. Lakin içlerinden bir tanesi gerçek manada hudut tanımayan biri. Prusya ve Fransız ordularında vazife yapan Polonya doğumlu bir asker olan Charles Domery’i dünya çapında ünlü yapan özelliği önüne gelen her şeyi yiyor olmasıydı. Yanlış duymadınız, Domery ömrü boyunca ne bulduysa yedi. İşte Domery’in birbirinden değişik ayrıntılara sahip hayat kıssası.
Charles Domery’in temsili resmi
BİTMEK BİLMEYEN BİR AÇLIĞI VARDI
Charles Domery, 1778 yılında 9 erkek çocuğu olan Polonyalı bir ailede doğdu . Charles ve kardeşleri gerçek manada iştahlı çocuklardı lakin Charles’ın açlığı biraz tuhaftı. Hiçbir biçimde doymayan Charles 13 yaşındayken, Birinci Koalisyon Savaşı sırasında savaşan Prusya ordusuna katıldı fakat orduda yiyecek kıtlığı yaşanıyordu. Savaşıyor olmaktan değil de karnının bir türlü doymuyor olmasından şikayetçi olan Domery, Prusya ordusunda savaşamayacağına karar vererek ordusunu âlâ doyurduğu bilinen Fransızların safına geçti.
Açlığını yatıştırabilmek için saf değiştirip düşman tarafa geçen Charles ne yazık ki orada da umduğunu bulamadı. Karnı ne yerse yesin hiçbir biçimde doymuyordu. Artık elini cebine atmanın vakti gelmişti. Ordudaki günlük öğünlerinin yanı sıra dışarıdan da yemek satın alıyordu ancak ne yazık ki tekrar de doymuyordu. ‘Bu iş bu türlü olmayacak’ diye düşünen Domery bu kere etrafındaki çimler de dahil olmak üzere bulduğu canlı cansız her şeyi yemeye başladı. Özellikle çiğ et yemeyi seven adam bulduğu hayvanları canlı canlı yiyordu. Onun açlığı işleri süratli bir müddette çok farklı bir boyuta taşıdı. Bir türlü doymak bilmeyen bu adam bu kere savaşta yaralanan asker arkadaşlarının kopmuş uzuvlarını yemeye başladı.
Arkadaşları, top ateşiyle vurulmuş bir denizcinin bacağını Domery’den kurtarmak zorunda kaldılar. Kopmuş uzuv yemeye çalıştığını gören öteki askerler ise bir öbür askerin bacağını yakaladıkları üzere denize attılar.
Charles Domery ve esir kampının temsili bir resmi
BULDUĞU HER ŞEYİ YEMESİNE KARŞIN ÇOK SAĞLIKLIYDI
Yaptığı yiyecek seçimlerinin enteresanlığı bir kenara dursun dahası bulduğu her şeyi yemesine karşın Charles Domery’nin midesi hiç bulanmıyor ya da kusmuyordu. Domery’nin midesi ve sıhhati çiğ et, çeşitli hayvanlar ve büyük ölçüde ot yedikten sonra bile sağlam kaldı.
1799 yılının şubat ayında İngiliz kuvvetleri Charles Domery’nin de içinde bulunduğu gemiyi ele geçirdi. Kısa bir müddet sonra, Domery ve mürettebat arkadaşları Liverpool yakınlarındaki bir esir kampında savaş esiri olarak tutuldu. Esaret altında olduğu müddet boyunca Charles, iştahı ve şaşırtan yiyecek seçimleriyle öbür esirleri şoke etti. Esir kampında yemek bulmak zordu. Bu devirde, kamptakiler için erzaklar, esirlerin hizmet verdiği ordunun ülkesi tarafından belirleniyordu. Domery ve başka Fransız esirler için günlük erzaklar iki ekmek, zerzevat ve tereyağı yahut peynir içeriyordu. Askerlere ayrıyeten bir ölçü bira, sulandırılmış rom ve bazen çay da veriliyordu. Tekrar de bu erzaklar Domery için yetersiz kaldı. Bu da onun esir tutuldukları yerdeki mumları, fareleri yemesiyle sonuçlandı. Bazen Domery kampın revirine gidip oradaki ilaçları yiyordu.
AÇLIĞININ NEDENİ ÇÖZÜLEMEDİ
Domery’nin önüne gelen her şeyi yediğini fark eden İngiliz ordusu onun erzaklarını iki katına çıkarmaya karar verdi. Bitmek bilmeyen açlığı, erzaklarda daima bir artışa yol açtı ve sonunda 10 kişinin günlük erzakına eşit bir porsiyona ulaştı. Bu husus savaş esirlerinin genel refahından sorumlu bir kumandanının ilgisini çekti. Kısa müddet sonra Charles Domery, açlığının hudutlarını test etmek için tıbbi deneylerin konusu oldu.
Hasta ve Yaralı Komite Üyeleri’nin bir üyesi olan Dr. J. Johnston, Domery’nin neden bir türlü doymadığını ve bu açlığın onda yarattıklarını test etmeye karar verdi. Neden hiçbir halde doymuyordu ve bu açlığının getirdiği her şeyi yeme dürtüsü ne vakit son bulacaktı? Bir gece, Domery sabah 04.00’te uyandırıldı ve 4 kilo inek göğsü yedirildi. Kısa müddet sonra beş kilo çiğ dana eti ve yaklaşık 10 adet mum yedi. Öğle de tıpkı formda çiğ et ve mum yedi.
Bu tıbbi deney yetkilileri şaşkına çevirdi. Belki de en şok edici olan şey, Domery’nin sırf yemek değil bulduğu her şeyi mumdan fareye kadar çiğ çiğ yiyor olmasıydı. Yetkililer üzerinde bir düzine test yapmasa da hiçbir sonuca varamadılar. Birçok kişi, olağandışı kan şekeri düzeyleri üzere altta yatan bir tıbbi durum nedeniyle ağır bir halde yemek yeme isteği olan polifajinin (aşırı yenek yeme hastalığı= rol oynadığından şüphelendi. Fakat iştahının nedeni de olur olmaz her şeyi yemesine karşın sıhhatinin hâlâ bozulmamasının da nedeni bulunamadı. Tarih onu ‘önüne gelen her şeyi yiyen adam’ olarak yazdı.
Domery ve öbür esirlerin tutuklandıktan sonra başlarına ne geldiğine dair rastgele bir bilgiye rastlanmıyor. Her şeyi yiyen adamın Polonya’ya geri dönüp dönmediği ya da hayatının son günlerini nasıl geçirdiği ise bilinmiyor.
