Başyazarımız İlhan Selçuk ve Turhan Selçuk’u özlemle anıyoruz

Bizde entelektüel ile aydın tarifi birçok vakit birbirine karıştırılır. Entelektüel, zekâsını ve analitik düşünme yetisini birden fazla vakit ferdî mesleğini inşa etmek için kullanırken aydın, kendisinin aleyhine sonuçlar yaratsa da toplumu aydınlatmaktan, yakın ve uzak tehlikelere dikkat çekmekten, beşerler ve toplumlar için geleceğin nasıl şekilleneceğini ya da şekillenmesi gerektiğini söylemekten çekinmeyen kişidir. Gürültü çıkaran yığınların karşısında tek kişi kalsa bile…

Tarihin derinliklerini eşeledikçe duruşu ve telaffuzları nedeniyle, aforoz edilmiş, yalnızlaştırılmış, gülünüp geçilmiş, birden fazla vakit da cezalandırılmış lakin vakitle haklılıkları ortaya çıkmış ne çok aydın görürüz.

İlhan ve Turhan Selçuk ustalar da bu aforozlardan, küçümsenmekten ve cezalandırmalardan ziyadesiyle hissesini almıştır. Demokrat Parti istibdadı periyodunda de faşist darbeler devrinde de Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) planının harekete geçirilmesi sırasında da cezalandırıldılar.

Bize nazaran bilge olan Selçuk kardeşler, bazılarına nazaran “dinozor”, “çağdışı kalmış faşist kafalar”dı.

Bu iki “dinozor”, “Sınırlar kalktı, ulus devletlerin sonu geldi”, “Bilgi ve sermaye globalleşince ideolojiler de bitti” telaffuzlarına karşı, “Ulus devletler bitti derken global sermayenin yeni pazarlar ve uydu devletler kurmak için etnik ve dini çatışmaları körüklemesini ne yapacağız”, “Sermaye globalleşirken emek neden ulusal hudutlara hapsediliyor” ya da “Küresel kapitalizmin sömürü nizamında sermayeyle birlikte terörizmin de küreselleceğini hesap ediyor mu” sorularını yöneltiyor. Lakin SSCB’nin dağılmasından sonra Huntington ve Fukuyama, ağabeylerinin “Tarihin sonu geldi. İdeolojiler bitti. Liberalizm kesin zaferini ilan etti” kelamlarının sarhoşluğuna kapıldıklarından bu sorulara karşılık verme gereği duymuyorlardı.

HAKLI ÇIKTILAR

Sonuç, bugün geldiğimiz noktada Cumhuriyetin ve Cumhuriyet gazetesinin bu iki dinozoru haklı çıktı. Fukuyama bile 90’lardaki teorilerinin çöktüğünü görüp revize etmek için kırk takla atmaya başladı. Ne yazık ki ikisi de bir öngörülerinin daha tuttuğunu göremedi.

Soğuk Savaş devrinde ABD’nin “ileri karakolu” olarak gördükleri Türkiye’nin ulusal ve demokratik bir sosyalizmle kurtuluşunu savundukları için her ikisi de kontrgerillanın gazabına uğradılar. İlhan Selçuk, Ziverbey’de kontrgerillanın işkencehanesinden geçerken Turhan Selçuk da Emniyet’in işkencehanesinden kaburgaları kırılarak gönderilmişti.

ABD’nin gayri legal çocuklarının yaptığı 12 Eylül darbesine karşı duruşları nedeniyle sıkıyönetim mahkemelerinde yargılanan bu iki “dinozor”, 2000’li yıllarda da tekrar ABD-FETÖ-AKP koalisyonuna karşı duruş sergiliyordu. O nedenle bir kere daha cezayı hak ediyordu.

12 Mart’ta konrgerillanın zulmüne uğrayan İlhan Selçuk, kelamda Ergenekon örgütünün fikri başkanı suçlamasıyla karşı karşıya geldi. Sanık sandalyesine oturtuldu. İlhan Selçuk, “Derin devlet ve kontrgerilla örgütü” olarak lanse edilen Ergenekon’u yönetiyordu.

Kontrgerillayı Soğuk Savaş periyodunda ABD kurmamış mıydı?

İlhan Selçuk, kontrgerillanın yerli elemanları tarafından azaptan geçirilmemiş miydi?

Nasıl oluyor da bu sefer kontrgerillanın adamı olmakla suçlanıyordu.

Üstelik tekrar ABD tersi olan subay, akademisyen ve muharrir çizerle birlikte yargılanıyordu.

Gel de çık işin içinden.

ŞAŞMAZ ÖNGÖRÜ

Aslında İlhan Selçuk ve onun okurları, çırağı olan bizler işin içinden çıkmıştık. “Yeni Dünya Düzeni”nin güç kaynaklarının merkezi ve koridorlarını denetim etmesi için BOP planına taş koyanların, 1 Mart Tezkeresi’nin TBMM’de veto yemesine neden olanların cezalandırılmasıydı olan. Malum gürültücü koro ise kendilerine gösterilen fotoğrafta ormana değil, ağaca odaklanmıştı yeniden.

Sonuçta onlar bir kere daha yanıldı, “dinozorlar” tekrar haklı çıktı.

Neydi bu iki ustanın öngörülerini şaşmaz kılan?

Her ikisi de ortak bir projenin, Aydınlanmacı Cumhuriyet projesinin eseriydi de ondan. Aileden aldıkları eğitim dışında, kendileri üzere Cumhuriyet projesinin eseri olan Niyazi Berkes, Pertev Naili Boratav, Abidin Dino, Arif Dino, Aziz Nesin, Hasan İzzettin Dinamo, Yaşar Kemal, Rıfat Ilgaz, Ali Ulvi, Ender Nadi, Melih Cevdet Anday, Server Tanilli, Cavit Orhan Tütengil, Ruhi Su, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Vedat Günyol, Sabahattin Eyüboğlu üzere aydınlarla birlikte yol yürürken birbirlerini düşünsel açıdan beslemelerinin sonucuydu bu sağduyu.

Her iki ustaya da bir sefer daha selam ve hürmet…